ULAŞTIRMA VE ALTYAPI BAKANLIĞI GUINNESS REKORLAR KİTABI’NA ADAY… (OLABİLİR Mİ ?)

İlgilenenler hatırlayabilir, Ulaştırma ve Altyapı Bakanlığı’nın (UAB) “1 Milyon Amatör Denizci” projesi ile ilgili “sorunları/hukuksuzlukları/yanlışları/usülsüzlükleri/doğuracağı problemleri” geçen sene iki yazı ile anlatmaya çalışmış[1], bu yanlış rotayı önce e-posta ile CİMER’e, sonra da bir dilekçeyle Ulaştırma ve Altyapı Bakanı Cahit Turhan’a aktarmış ve bu dilekçeyi de sizlerle paylaşmıştım.[2] Cumhurbaşkanlığı İletişim Merkezi (CİMER) Eğitim ve Belgelendirme Daire Başkanlığı’ndan “Amatör Denizci Belgesi eğitim ve sınavları mevzuata uygun şekilde yazılı veya on line test şeklinde yapılması için özen gösterilmektedir.” diyen,  dolayısıyla ilettiğim onca soruna hiçbir şekilde değin(e)meyen bir  “geçiştirme”cevabı[3] alınca bunu paylaşmak ihtiyacı da duymadım. Belki bazı uyarılar dikkate alınır, düzeltilir diye beklediysem de gidişatta herhangi bir değişiklik olmadı, örneğin amatör denizcilere verilen ADB belgesindeki yazım yanlışları bile düzeltilmedi (bildiğim kadarıyla hiçbir amatör denizci de “belgemde yazım yanlışları var, düzeltilsin” diye müracaatta bulunmadı…). ADB “dağıtmak” için uygulanan önce  “Hızlı bant sistemi” sonra “Her yol mubah seferberliği” giderek bir “furya”ya dönüştü. Bir kere daha görüldü ki “hiçbir sorun onu yaratan bilinç düzeyiyle çözülmez” (A. Einstein).

Ulaştırma ve Altyapı Bakanı’mızın birkaç gün önceki açıklamasına  göre Amatör Denizci Belgesi (ADB) sayısı 650 bine (650.000!) ulaşmış.[4] Bakanlık kayıtlarına göre bu rakam Eylül 2018’de 210.697 idi.[5] Yani, bir senede yaklaşık 450 bin (450.000) kişiye ADB verilmiş demektir ki bu kesinlikle bir dünya rekorudur. “Denizci ülke, denizci millet” şiarıyla deryaya ayda 35-40 bin “eğitimli” amatör denizci “katmak” her ülkenin harcı değildir. Bu proje açıklandığında bir katkı bekleyenler ya da olumlayarak bir beklenti içinde olanlar başarısından dolayı mutlaka Ulaştırma ve Altyapı Bakanlığı’nı GUINNESS Rekorlar Kitabı’na aday göstermelidir.

Ancak şöyle bir problem var ki Guinness Rekorlar Ofisi yetkilileri sınavların hangi usullerle yapıldığını bilmek, bir yılda ADB verilen 450 bin kişinin “iki yıl saklanması zorunlu” sınav belgelerini örnekleyerek görmek, Amatör Denizci Eğitim Dökümanı’nı incelemek, hatta pratik eğitime katılmak isteyebilirler.  Ayrıca Bakanlıkta ya da liman başkanlıklarında tanıdığı olanın sadece fotoğraf ve nüfus cüzdan sureti vererek Amatör Denizci Belgesi (ADB) alabilmesi için gösterilen “özenin” gerekçelerini Guinness yetkililerine anlatmak ve açıklamak da pek mümkün olmaz… Hatta  Guinness yetkilileri ADB’deki İngilizce yanlışlarının nedenini, örneğin ana dillerinde yazılmış ancak pek anlam veremedikleri “recretional” kelimesinin anlamını da merak edebilirler…  

Özetle Türkiye’nin sığ sularında kolaylıkla aşılan/yok sayılan bu çaparizlerle  uluslararası sularda, açık denizlerde, Guinness sularında seyir yapmak neredeyse imkânsız…

Gidişata bakıldığında ümide kapılacak bir durum olmasa da, bürokrasinin slogandan öte bir anlamı olmayan katıksız ve hukuksuz, kamu kaynaklarını heba eden fantezilerinden uzak durarak, tekrar vurgulayalım:  Emekle,“eğitimi/öğrenmeyi” teşvik eden bir denizcilik anlayışının gelişmesini, tekne kullanmak için ehliyet zorunluluğunun belli sınırlar içinde kaldırılmasını veya basitleştirilmesini, yetkilerin dernek/kulüp/federasyon vb. kurum ve kuruluşlara devrini; amatör-sportif denizciliğin “amatör yönünü” besleyecek tekne tiplerinin, barınma olanaklarının, mevzuat, yönetim, kulüp modellerinin mevcut yetersizliğinin aşılabilmesi için çaba gösterilmesini dileyelim.

Deniziniz ve rüzgârınız özlediğiniz gibi olsun… (19.08.2019)

SEZAR ATMACA

sezar atmaca